Geen harde keuze
Bij het (interactie)ontwerp van een nieuwe website wordt nagedacht over de navigatiestructuur. Dat is essentieel, maar toch zie ik het hier maar al te vaak misgaan. In mijn ogen hoeft er namelijk lang niet altijd een harde keuze gemaakt te worden tussen een platte of diepe navigatiestructuur. Zelf benader ik dit vraagstuk vanuit een andere invalshoek. Volgens mij moet altijd de vraag worden gesteld of de gebruiker de navigatiestructuur wel écht nodig heeft. Gebruikers browsen tegenwoordig namelijk (ook) op een andere manier door een website, bijvoorbeeld via een slimme zoekfunctie, tags of gerelateerde artikelen of pagina’s.
Het web is op eenzelfde manier veranderd als de muziekindustrie. Wilde ik vroeger naar mijn favoriete nummer luisteren, dan was het al snel nodig om het complete album van een artiest te kopen. Nu weten we niet anders meer dan dat we doelgericht een specifiek nummer opzoeken en downloaden of online afspelen. De parallel met websites is dat gebruikers ook lang niet altijd kiezen voor het totaalpakket. De hoofdnavigatie is niet altijd leidend, omdat mensen de website op allerlei manieren binnenkomen, gericht op het vinden van specifieke informatie. Ze komen binnen via zoekmachines, gedeelde artikelen op social media en sponsored links, zoals Google Adwords.
Inspelen op focus
Waarom nemen we vrijwel altijd klakkeloos aan dat een gebruiker die zich op een webpagina bevindt, zich herroept op de structuur van de hoofdnavigatie? Het is belangrijker om vast te stellen waarop de gebruiker gefocust is. Waarschijnlijk is die gebruiker gericht op de content en de context daarvan. Het algemene aanbod op de website en de hierop gerichte navigatiestructuur, hebben niet de primaire aandacht. Een gebruikersonderzoek biedt waardevolle inzichten. Op basis daarvan zijn gefundeerde ontwerpkeuzes te maken ten aanzien van navigatie.
Afhankelijk van de context, is het gebruiken van tags soms veel effectiever om gebruikers de juiste weg te wijzen. Met tags worden gerelateerde pagina’s geclusterd, waardoor gebruikers hier gemakkelijk heen kunnen navigeren. Vergelijkbaar is het toepassen van een sectie ‘gerelateerde artikelen’. Zo vinden gebruikers snel andere informatie die in verband staat met de pagina waarop ze zich bevinden. Ook het verwijzen van gebruikers naar relevante externe websites kan waardevol zijn. De website is daardoor niet alleen een bron voor goede informatie, maar ook een bron voor andere goede bronnen. Daarmee wordt de betrouwbaarheid en relevantie van de website vergroot.
Waarom nemen we klakkeloos aan dat een gebruiker zich herroept op de structuur van de hoofdnavigatie?
Guido Slager (BOOM)
Afgestemde navigatie
Om tot een navigatiestructuur te komen die is afgestemd op de gebruikers, is het zaak om inzicht te krijgen in die gebruikers en hun doelen. Een pasklare oplossing bestaat niet. Heeft een website zoveel inhoud dat er misschien wel tientallen (sub)categorieën nodig zijn? Dan is het misschien beter om de website op te splitsen in verschillende microsites, waarvoor verschillende navigatiestructuur zijn in te richten. Door bij alle microsites dezelfde uitgangspunten te hanteren, is het voor gebruikers duidelijk dat ze zich binnen de omgeving van één organisatie of merk bevinden. Consistentie in design, typografie, content en lay-out is noodzakelijk om tot effectieve navigatiestructuren te komen binnen die microsites. Los van de vraag of die structuur nu plat of diep moet zijn. Want het is altijd de gebruiker die centraal moet staan.